 |
| Foto: Jan Joseph wordt door Nieuwsuur geïnterviewd aan boord van de Bolder |
Een berichtje op facebook die ik ’s nachts bij toeval zag in een facebookgroep van mensen die in campers wonen. Een mailtje naar Jan Joseph dat ik niet op wielen woon maar drijf in een boot was het begin. Veel mensen wonen op een andere manier dan we als samenleving gewent zijn en als normaal bestempelen. Wonen in een Yurt, een auto, een caravan, een camper, een vrachtwagen, een bus of op een boot. En iedereen heeft zo zijn eigen verhaal en redenen om op die manier te wonen en te leven. Soms uit overtuiging om dichter bij en in de natuur te staan, soms uit diepe schulden en noodgedwongen om een andere keuze te maken, soms om juist de schulden voor te zijn en het zat zijn van de torenhoge woonlasten met dure energiecontracten of als gevolg van grote wijzigingen in je leven zoals een ziekte, verlies van werk of een scheiding. Zo heeft ieder ‘thuis’ een eigen verhaal. En niet ieder verhaal zal je te horen krijgen uit angst of schaamte.
Mijn verhaal heb ik verteld voor de camera van Nieuwsuur Ik schaam mij er niet voor, sterker nog ik ben er zelfs trots op dat ik avontuurlijk woon op een boot. Van ’s ochtends 1100h tot ’s avonds 1800h waren ze mij aan het filmen en interviewen. Ze gingen zelfs mee aan boord van de rondvaartboot Neptunus van De Rietschans op het Paterswoldsemeer waar ik werk als freelance schipper. Want ook dat ging gewoon door.
Instagram
Op de socials, facebook of instagram lijkt het allemaal heel mooi en idyllisch soms zelfs super romantisch om op een boot te wonen. En veel van de tijd is dat ook zo. Absoluut! Wat dacht je van zomers aan een onbewoond eiland liggen, alleen zonder andere boten, de zon schijnt het is fantastisch weer, wakker worden met een kop koffie in alle stilte in de zon en ’s avonds de BBQ aan met een biertje erbij. Tussendoor even af en toe zwemmen en opdrogen in de zon. Lekker eten en drinken. Als god in Frankrijk! Als ze zon ondergaat een kampvuurtje in de vuurschaal en heerlijk met een knapperend warm vuurtje naar de sterrenhemel kijken onder het genot van een heerlijk wijntje. Ja, dat is ook mijn werkelijkheid en ik geniet enorm van zulke mooie magische momenten. Enorm veel! Een voorrecht en privilege om zo te mogen wonen en te kunnen leven. Prachtige foto’s en mooie plaatjes vullen Instagram en iedereen is jaloers. Het ideale leven. Toch?
 |
| Foto: Opnames aan boord van Rondvaartboot Neptunus |
De andere kant
Wonen op een boot heeft ook een andere kant. Een kant die ik ook heb belicht in de reportage van Nieuwsuur. Een kant die je meestal niet online ziet op facebook of instagram. De koude gure natte winterdagen dat je alleen maar binnen kan zitten bij de dieselkachel, eenzaam en alleen op een werf, dingen die stuk gaan, het onderhoud maar ook de inhoud van je kasten. Want geloof mij, die zitten allemaal VOL! Veel ruimte heb je niet, en als je van 128m2 naar 24m2 gaat, moet je aardig inkrimpen. Maar afgezien van dat, wonen op een boot kost meer tijd. Alles kost meer tijd, meer planning en heel veel meer energie. Ik heb bijvoorbeeld (nog) geen douche aan boord (nog niet, wordt aan gewerkt) dus tot die tijd douche ik buiten in de open lucht of in een tentje, ook bij min 10 in de winter dus. Gaat dat niet om wat voor reden dan ook, dan was ik mij met een washandje op de ouderwetse manier aan boord. Water haal ik in jerrycans als ik niet bij kan vullen met de tuinslang. 4x 20 liter waar ik makkelijk 2 weken mee kan doen. Hoeveel verbruik jij op een dag? Maar als het water op is, is het ook echt op.
Dan zal ik eerst ergens water vandaan moeten halen met de auto of met de rubberboot of naar een haven varen en daar gaan bunkeren. Vooruitdenken, rekening houden met en plannen is altijd aan de orde. Anderen noemen het stress. Waar kan ik mijn schip aanleggen? Waar kan ik mijn bonte was draaien? Alleen mijn schippersblouse en één t-shirt is wit, die doe ik met de hand in een klein handwasje. De rest spaar ik op en plan ik met boodschappen doen of neem ik mee naar vrienden en kennissen. Mijn kledingkast heb ik hierop aangepast. Als de was draait, kan ik boodschappen doen en evt mijn jerrycans vullen met vers water. Om daarna iedere jerrycan weer te legen in de boot waar mijn watertank zit. Ik moet zuinig of anders gezegd, bewust omgaan met mijn water stroom en gas(olie). 800Wp aan zonnepanelen voeden mijn accus voor 12, 24 en 220volt. Is de stroom op, dan moet ik of de generator starten of de motor of als het kan ergens aan de walstroom die mijn acculaders aan het werk te zetten. Onbewust hou je hier al rekening mee. Wat uit kan, gaat uit. De kraan laat je nooit lopen, en je bent zuinig met wat je hebt. Want het kan op. En op is ook echt op.
 |
| Foto: Masten plat en varen door uitdagende kleine slootjes. |
Slechts een paar kleine praktische voorbeelden van de andere kant, de ongemakken. Maar ook sociaal heeft het een andere kant als je vaart. In de winter lig ik bij de werf in Waterhuizen en in de zomer vaar ik rond en ben dan ook vaak en veel op het mooie Paterswoldsemeer. Zo creëer je onbewust op meerdere plekken een tijdelijk sociaal leven. De zomer speelt zich voor mij af op en rond het meer en in de winter is dat zoals gezegd de werf in Waterhuizen en omgeving. Laat nou net mijn goede vriend Jan, in de zomer, ons ontvallen zijn. Een prachtig muzikaal persoon die de aarde een stukje mooier maakte en er voor je was. Was mijn water op? Dan kon ik mijn Jerrycans bij hem vullen. Samen een stukje wandelen met Pip in het natuurgebied waar hij woonde of Jan helpen met zijn computer. We waren er voor elkaar wanneer dat nodig was, in de winter. Noaberschap op zien Grunnings. Een mooi markant man is niet meer en dat valt mij zwaar. Elke keer dat ik nu langs zijn huis zal lopen zal ik weer even aan Jan denken, en hoor hem dan zeggen, ‘ja dat is mooii, heeel mooiii’. Maar damn waarom nu net in de zomer? Kon er niet zijn voor je, en ook niet bij je afscheid. Wij zouden nog een visje gaan halen met de Jeep deze winter, en pip mocht mee. Dat is echt een nadeel als je op meerdere locaties woont, werkt en leeft. Rust zacht Jan, ik ga onze mooie diepe filosofische en muzikale gesprekken missen!
Nieuwsuur stelde goede maar ook pittige persoonlijke vragen. Dat mocht van mij en ik wilde ze ook graag beantwoorden. Eerlijk oprecht en recht uit mijn hart. Zonder gelul of het mooier te maken dan het is. Of ik mij zorgen maak. Ja ik maak mij zorgen over de toekomst. Ik zag de Bolder altijd als een tijdelijke oplossing voor mijn woonsituatie daar ik geen huis kon kopen na mijn scheiding. Ik bood te laag of werd flink overboden of kwam er simpelweg niet tussen. Huren van een huis is onmogelijk in de sociale huur met wachtlijsten van jaren en particulier praten we over dik 1200 plus per maand. Om toch een ‘thuis’ te hebben keek ik verder en dacht ik na over wat wel mogelijk was, en toen ik de Bolder zag, was ik verliefd. Misschien niet het meest ideale schip om op te wonen, maar wel een prachtig degelijk uniek schip wat mijn hart instant veroverde en wat ik kon betalen midden in corona lockdown tijd. Veel keuze had ik ook niet. Inmiddels alweer 3 jaar en de teller tikt door en nog steeds dol gelukkig aan boord van mijn schip wat ook echt mijn thuis is. Blijkbaar wordt ik gelukkig als ik drijf. En natuurlijk maak ik mij zorgen over de toekomst. Soms zie ik het somber in. Slaat de stress weer keihard toe. Hoe kan ik mijn leven weer opbouwen? Hoe kan ik aan een vaste ligplaats komen?
 |
| Foto: Op een onbewoond eiland, als god in Frankrijk. 200% genieten is dit. |
Ondanks dat het ook genieten is aan boord van mijn schip. Dat vergeet ik niet. Ik geniet er onwijs veel van, maar de stress is nooit ver weg. Ook maak ik mij zorgen over mijn inkomsten en uitgaves. Alles wordt duurder en duurder. De boodschappen, dieselolie (even tanken en 800 euro aftikken in de haven doet zeer kan ik je vertellen). Havengelden, ligplaats huren etc etc. Alles tikt aan. En natuurlijk de dooddoener, koop een boot en werk je…. Nou je spant het wel. Je bent altijd bezig met je schip en ook dat kost geld. Gevolg is dat ik mijn luxe wagen inruil voor een oudere goedkopere en zuinigere auto zodat ik nog wel mobiel ben en freelance klussen kan blijven doen op locatie. Nieuwe klussen zoeken is aan de orde van de dag alsmede het zoeken naar een vaste parttime baan die ik kan combineren met het nomadisch wonen op een boot en met mijn trouwe viervoetertje, Pip. Uitdagingen zullen er altijd blijven, in het leven, in werk, en hoe je dan ook leeft. In een huis of op een boot. Naast de mooie zomerse dagen en de mooie plaatjes op Instagram blijven de zorgen.
En de stress? De stress van alles, heeft mij weer doen roken. Dat is de andere kant van wonen op een boot. Maar dat zal je allemaal niet zo snel zien op Instagram.
Links:
https://www.janjosephstok.com/
https://nos.nl/nieuwsuur
https://www.derietschans.nl/