Lang geleden postte ik nog met regelmaat een blog. Een verhaal gerelateerd aan mijn leven en ervaringen of wat mij bezig hield in mijn woonplaats Rotterdam en dan met name over de wijk Blijdorp waar ik 20 jaar mocht wonen op het water in een woonboot of watervilla.
Midden in de coronapandemie veranderde alles. De woonboot werd te koop gezet als gevolg van de scheiding en even een nieuwe woning zoeken was een mission impossible geworden met de woningcrisis als zzp-er. Terug naar mijn roots. Terug naar Groningen na 30 jaar Rotterdam waarvan 20 jaar op de woonboot.
Ook in het noorden waren de huizen zeer schaars. Hoewel
goedkoper en dan zeker in het bevingsgebied, was ook in Groningen een ware
huizencrisis aan de gang. Wat ik ook probeerde, een huis zat er voor mij niet
in. De keuze om een schip te kopen was dan ook snel gemaakt.
En toen kwam de Bolder op mijn pad.
Een One-off schip van 12,5 meter en de creatie van de vorige eigenaar die
werkzaam was bij Pattje Shipyard. Een van de meest bekende scheepswerven in
Groningen. Een schip (ik noem het geen boot, maar schip) wat wel zeer degelijk
is gebouwd met materialen die ook gebruikt worden op de grote zeeschepen. Dik
staal en dikke ramen, veel RVS en ook nog eens een tweemaster. Het model van
een kotter sprak mij zeer aan. Anders dan anders en toch groot genoeg om erop
te gaan wonen. Nog een voordeel, ze past door de sluis van het
Paterswoldsemeer. Al gaat dat maar net. Liefde op het eerste gezicht!
Wonen op het water is mij niet vreemd. Ik deed dat immers al
meer dan 20 jaar. Wat wel nieuw was, is dat het dit keer een varend schip is
zonder vaste ligplaats. Gelukkig heb ik inmiddels een zomer ligplaats en winter
ligplaats. In de zomer op het Paterswoldsemeer bij mijn vader en in de winter,
hoe toepasselijk, bij Pattje in Waterhuizen.
Wonen op de M/S Bolder
Mensen, vrienden en familie vragen mij vaak, hoe is dat nou, wonen op een
schip? Dan zeg ik meestal dat het fantastisch is en dat alles zijn voor en
nadelen heeft.
Zo woon je op 128 m2 en ga je naar 24 m2. En om maar niet te
spreken van de dubbele garage en een schuur die ook volstond met spullen bij de
woonboot. Als je drijvend tiny gaat wonen, moet je keuzes maken. Alleen dat aan
boord wat je nodig hebt en de rest geef je weg, verkoop je of gooi je weg. Een
grote TV werd ingeruild voor een kleine TV, kleding gesorteerd en de rest
gedoneerd. Dan kom je er pas achter hoeveel overbodige spullen je eigenlijk
hebt. De consumptiemaatschappij.
Niet alles ging of kon weg en dat staat in de opslag. Een gesloten aanhanger met
verhuisdozen die in de stalling staat opgeslagen. Een mobiele noodoplossing. Maar inmiddels kan daar ook zeker de helft van
weg als het niet meer is. Als je klein gaat wonen, drijvend en off-grid ga je anders
leven. Je bent je veel bewuster van het weer, je omgeving en je resources zoals
stroom, diesel en water. De Bolder heeft een relatief kleine watertank van 250
liter. De kraan laat je dan ook niet stromen, want op is ook echt op. Je gaat
bewust gebruik maken van water en let erg op verspilling. Een pan afspoelen
bijvoorbeeld, kan prima met het kook water van de eieren. Of als je afwaswater
te heet is, even af laten koelen ipv koud water erbij. Het zijn kleine dingen,
die nu heel normaal zijn geworden, maar vreemd voor iemand die in een huis
woont, waar de kraan maar blijft stromen.
Stroom is ook anders. Ik mag dan weliswaar geen duur
energiecontract hebben, toch hou ik mijn stroomverbruik in de gaten. Mijn 2 zonnepanelen
van samen 780Wp zorgen voor voldoende stroom in de zomer, mits ik daar bewust
mee omga. De donkere dagen in de winter red ik het niet helemaal om volledig
off-grid te zijn en heb ik hulp nodig van wat walstroom. Streven is om ook in
de winter volledig off-grid te zijn. De aanpassingen daarvoor zijn al in volle
gang. Iets met koop een boot en werk je…
Inmiddels woon ik alweer bijna 2 jaar op de Bolder. Een
groot gevoel van vrijheid en onafhankelijkheid. Je kan gaan en staan waar je
wilt en wanneer je wilt. Een ligplaats vinden is niet altijd even makkelijk,
maar er zijn gelukkig genoeg plekken waar dat tijdelijk kan. En soms nog gratis
ook. Eigenlijk is het een groot avontuur.
Nadelen zijn er natuurlijk ook. Je hebt weinig ruimte. Diesel
is duur. Mijn douche buiten wil ik graag naar binnen verplaatsen, maar dan moet
er weer het een en ander verbouwd gaan worden. Al moet dat even wachten door
andere belangrijkere klussen die voor gaan. Er is altijd wel wat te doen en je
bent altijd bezig met onderhoud. De bolder is geen nieuw schip maar een dame op
leeftijd. Dat vraagt voor iets meer zorg en onderhoud dan normaal.
Inmiddels is de vorst verdwenen evenals het ijs. Kruiend en
krakend ijs kan je letterlijk wakker houden nachts. Of je schrikt je het apelazarus
als een schots tegen de romp knalt. Maar ook dat heeft zijn charmes, om naar
buiten te gaan en met een vaarboom de ijsschots weg te duwen of kleiner te
maken. Je leeft samen met de elementen van de natuur, dus ook met ijs en
strenge vorst.
In mijn volgende blog zal ik meer ingaan op specifieke
onderwerpen. Vragen die mij gesteld worden zoals hoe is het nu in de winter aan
boord? Kan je het warm houden? Wat kost dat nu? Heb je ook een vraag? Stel ze
gerust en wie weet maak ik er een blog over.